محبت به نامرد ، کردم بسي

محبت نشايد به هر نا کسی

تهي دستي و بي کسي درد نيست

که دردي چو ديدار نامرد نيست

هميشه سکوتم به معناي پيروزي نيست ، گاهي

 سکوت ميکنم تا بفهمي چه بي صدا باختي . . .

تمام اشک های چشمم را به سلامتی تو نوشیدم....
مستانه عربده می کشم تو را......
آری امشب دوباره مستم...
قلم را به دریا می زنم...
بر روی خاک سجده می کنم...
سرم را به باد می دهم...
مگو که چهار عنصر را نمی شناسی قبلا آتش گرفته ام.....

به نامردي نامردان قسم جانا که نامردي

که نامردان خجل گشتند از بس که تو نامردي

آنهايي که به بيداري خداوند اعتماد دارند ، راحت تر مي خوابند . . .

زنده را تا زنده است بايد به فريادش رسيد

ورنه بر سنگ مزارش آب پاشيدن چه سود؟

تمومه عمر آوازم ، دیگه خاموشه خاموشم

نمیری هرگز از یادم ، من از یادت فراموشم

شروع رفتنت بی من ، شروع شعر اندوهه

 بدون بعد از تو یاد تو ، برام سنگین تر از کوهه

سکوتم را به باران هديه کردم

تمام زندگي را گريه کردم

نبودي در فراق شانه هايت

به هر خاکي رسيدم گريه کردم

مردان در مسیر عشق به وسعت نامتناهی نامردند،

گدایی عشق میکنند، تا زمانی که به تسخیر

قلب زن مطمئن نیستند، اما همین که مطمئن شدند،

نامردی را در حد مردانگی انجام میدهند..."

سخت ترین دو راهی : دوراهی بین فراموش کردن و انتظار

است ، گاهی کامل فراموش میکنی و بعد می بینی که باید

منتظر می ماندی و گاهی آن قدر منتظر می مانی که

می فهمی زودتر از اینها باید فراموش میکردی . . .